W parku krajobrazowym o pow. 8,4 ha, rozplanowanym w 1 poł. XIX w. (ładnie utrzymany, pierwotny drzewostan niezachowany, współcześnie przeważa młodsze zadrzewienie: robinie akacjowe, topole, jaśminy, klony, świerki i graby; we wsch. i płn. części parku jesiony i wiązy, z których nieliczne uznano za okazy pomnikowe; przez teren parku przepływa dopływ Rz. Mogilnicy) wznosi się neoklasycystyczny pałac wybudowany ok. 1910 r. dla rodziny Sczanieckich. Zaprojektowany prawdopodobnie przez Stanisława Mieczkowskiego, na wydłużonym rzucie zbliżonym do litery H. Na osi korpusu dominuje monumentalny czterokolumnowy portyk wgłębny zwieńczony trójkątnym przyczółkiem. Portyk prowadzi do hallu ozdobionego bogatą boazerią. Za portykiem na piętrze znajduje się balkon. Budynek murowany, dwukondygnacyjny, z dwoma bocznymi ryzalitami i attyką balustradową, otynkowany. Dach dwuspadowy, kryty dachówką. Przed pałacem duży, ozdobny gazon. W bliskim sąsiedztwie zespół zabudowań folwarcznych z końca XIX w. i pocz. XX w., z gorzelnią. Od sierpnia 1999 r. działa tutaj Ośrodek Neurorehabilitacyjny przeznaczony dla osób ze stwardnieniem rozsianym oraz po udarach mózgu. Teren zespołu zamknięty. Przeznaczony dla gości i pacjentów ośrodka.

Pierwsza wzmianka o tutejszej parafii pochodzi z roku 1435. W 1641 r. na trenie Michorzewa funkcjonował kościół drewniany, odrestaurowany staraniem ówczesnego proboszcza Jakuba Kozickiego w roku 1770. Drewniana świątynia została rozebrana w roku 1797. Obecną wzniesiono w latach 1797 – 1800 z fundacji starościny średzkiej, Anastazji ze Skórzewskich Sczanieckiej. Odnowiona w roku 1950. Barokowo – klasycystyczna. Murowana, otynkowana, orientowana, salowa. Zaprojektowana na rzucie prostokąta. Od zachodu kwadratowa wieża (w trakcie remontu wieży w 1983 r. odnaleziono testament Emilii Sczanieckiej w odpisie. Sporządzono z niego kopię, a oryginał ponownie ukryto w wieży). Dwukondygnacyjna, na narożach opilastrowana. Nad półkoliście zamkniętymi portalami, okrągłe okienka. W drugiej kondygnacji wieży arkadowe otwory dzwonowe, nad nimi koliste płyciny z przeznaczeniem na tarcze zegarowe. Hełm wieży ostrosłupowy, z cebulastym wybrzuszeniem, kryty blachą. Od południa świątyni niewielka, trójbocznie zamknięta kaplica przedpogrzebowa rodziny Sczanieckich, z ok. 1800 r.