Efektowny pałac neorenesansowy, wzniesiony w roku 1892 dla Paula von Pfluga, członka niemieckiej rodziny von Pflugów – ówczesnych właścicieli Brodów. Stylem nawiązujący do architektury zamków francuskich XVI w. Na elewacjach piaskowcowe ozdoby, dwie wieże w narożnikach i skrzydło z lat 1905-1906 mieszczące salę balową (sala zajęła prawdopodobnie miejsce dawnego ogrodu zimowego). Wewnątrz zachowany stylowy wystrój pomieszczeń (sypialnia i jadalnia, hall ze wspaniałymi dekoracjami ścian). Budynek dwukondygnacyjny, murowany, na planie zbliżonym do kwadratu. Posiada taras z balkonem na piętrze, wsparty na filarach (od str. ogrodu). Pałac otacza park krajobrazowy o pow. 6,42 ha, urządzony w latach 70tych XIX w. na pofalowanym terenie opadającym ku Rz. Mogilnicy. Występuje w nim bogaty i zróżnicowany drzewostan, liczne drzewa pomnikowe, m.in. platany o obw. do 640 cm, jesiony, wiązy, białodrzew o obw. 450 cm, dęby szypułkowe o obw. do 410 cm, lipy, topole białe i czarne, graby, kasztanowce i buki, a w części płd. – wsch. staw. Do parku od str. zachodniej przylega obszerny folwark z przeł. XIX i XX w., użytkowany od r. 1956 przez Rolniczy Zakład Doświadczalny poznańskiego Uniwersytetu Przyrodniczego.

Kościół wznosi się w samym centrum Brodów. Uchodzi za jeden z cenniejszych zabytków architektury drewnianej na terenie Woj. Wielkopolskiego. Wzniesiony w latach 1670 – 1673 z fundacji Piotra Lubicza Kurowskiego i staraniem ks. proboszcza Jana Stanisława Jabłońskiego. Szacuje się, że parafia P.W. Św. Andrzeja to jedna z najstarszych parafii w Polsce (pierwsza wzmianka jej dotycząca pochodzi z 1404 r., ale zapewne założono ją już w XI lub XII w.). W 1995 r. brodowska parafia  obchodziła swoje 900 lecie. Obecny kościół to świątynia barokowa, orientowana, konstrukcji zrębowej. Jego główna oś przebiega w linii wschód - zachód. Poziomy rzut świątyni odzwierciedla rysunek krzyża. Ramiona spełniające funkcję kaplic bocznych, tworzą rodzaj transeptu - najstarszego tego typu rozwiązania stosowanego zwykle przy projektowaniu wielkopolskich kościołów drewnianych. Świątynia posiada jednonawowe wnętrze z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Do prezbiterium od strony północnej przylega oszalowana marmurowa zakrystia z roku 1731, a od południowej kruchta boczna z 1756 r. W zachodniej części kościoła wznosi się wieża konstrukcji słupowej, którą wieńczy blaszany hełm z latarnią. Całość na zewnątrz oszalowana deskami z drewna modrzewiowego i nakryta wysokim gontowym dachem.