Położony na zachód od Rynku, przy ul. 3 Stycznia. Wzniesiony w r. 1728 dla ówczesnego właściciela miasta, późniejszego biskupa sufragana poznańskiego Józefa Pawłowskiego. Dwukrotnie przebudowany. Ok. r. 1780 prawdopodobnie wg proj. Antoniego Hohne i w 1890 r. z inicjatywy Stefana Łąckiego. Remontowany w latach 1965-1966, zaadaptowany na potrzeby ośrodka zdrowia. Piętrowy, podpiwniczony budynek. Murowany, otynkowany. Frontem zwrócony na zachód. Nosi cechy klasycystyczne. Zaprojektowany na rzucie prostokąta. Posiada nowsze dwupiętrowe skrzydło od str. północnej i piętrową dobudówkę od str. ogrodu. Fasada frontowa dziesięcioosiowa, z boniowaniem i gzymsami kordonowymi. Ozdobiona potężnym, wspartym na czterech kolumnach portykiem w wielkim porządku, zwieńczonym frontonem ujętym fryzami i gzymsami. Elewacja ogrodowa wzbogacona o płytki, pilastrowany ryzalit, zwieńczony trójkątnym frontonem na osi. Pałac po przebudowie przytłacza formą i topornością. Na północny-zachód od pałacu rozciąga się rozległy teren parku krajobrazowego z XVIII w. o pow. 9,75 ha, z dwoma stawami. Rosną w nim lipy, jesiony, buki, klony, robinie i topole. Na szczególną uwagę zasługują 2 jesiony wyniosłe o obw. 345 i 455 cm oraz buk pospolity o obw. 340 cm. Częściowo zachowane ślady pierwotnego założenia regularnego. Nieużytkowany pawilon z r. 1976 dawniej mieścił dyrekcję Stadniny Koni Posadowo. Nieco na zach. znajduje się duży zespół zabudowań folwarcznych z końca XIX i pocz. XX w.